W najnowszej sesji zdjęciowej
nasze meble spotykają się z wyjątkowym tłem – monumentalnymi mozaikami zdobiącymi ściany warszawskiej Biblioteki Narodowej. To nie tylko niezwykła sceneria, ale także opowieść o polskim dziedzictwie artystycznym, wytrwałości i projektowaniu z głębokim znaczeniem. To właśnie tam sfotografowaliśmy nasze meble, podejmując dialog z dziedzictwem, które wciąż inspiruje.


Budynek pełen wiedzy
Biblioteka Narodowa to nie tylko magazyn książek, to instytucja, która współtworzy tożsamość kulturową. Ten brutalistyczny gmach nieustannie przyciąga uwagę projektantów i fotografów i zostaje w pamięci wszystkich, którzy go doświadczają.
Zaprojektowany przez Stanisława Fijałkowskiego i Andrzeja Szymańskiego, budynek miał być nie tylko miejscem przechowywania zbiorów, ale też przestrzenią symboliczną: pomnikiem kultury, pamięci i tożsamości narodowej. To architektura, która nie zabiega o uwagę, a raczej narzuca spokój. Modernistyczna forma, brutalistyczna estetyka i szlachetne proporcje sprawiają wrażenie stabilności, porządku i ciszy, tak potrzebnych podczas studiowania zbiorów i intelektualnego wysiłku. Ściany budynku ożywiają monumentalne mozaiki, których symbolizm odnosi się do istoty biblioteki jako miejsca wymiany myśli, przechowywania pamięci i spotkania z ideami.


Mozaiki
powstały w 1987 roku i chociaż pełnią funkcję dekoracji architektonicznej, są także nośnikiem znaczeń. To abstrakcyjne, symboliczne przedstawienia komunikacji, wiedzy, książek i kultury: pojawiają się tu motywy liter, dawnych pieczęci bibliotecznych, fal. Ich dynamiczne formy przypominają ruch myśli, przekaz informacji i rozwój cywilizacyjny. Przypominają, że kultura to nie tylko treść, ale również forma jej przechowywania.

Sztuka w czasach braku
Autorem mozaik jest Kazimierz Gąsiorowski, którego twórczość wciąż zachwyca swoją skalą, symboliką i rzemiosłem. W czasach głębokiego kryzysu gospodarczego PRL-u lat 80., gdy dostęp do materiałów był ograniczony, tworzył z resztek i odpadów – kawałków ceramiki, szkła, potłuczonego kamienia, odpadów produkcyjnych.
Dziś nazwalibyśmy to zrównoważonym podejściem lub designem cyrkularnym, wtedy jednak była to konieczność. Z tej konieczności zrodziła się forma, która nie tylko przetrwała dekady, ale zyskała nowe znaczenie w erze odpowiedzialnego projektowania. Dziś jest to przykład myślenia wyprzedzającego swoje czasy i zrównoważonego podejścia do sztuki i architektury. W świecie, w którym „sustainable design” staje się standardem, mozaiki Biblioteki Narodowej pokazują, że duch twórczy nie potrzebuje nadmiaru materiałów, a jedynie idei i pracy, które nadadzą mu formę i znaczenie.


Spotkanie designu z dziedzictwem
Właśnie w takim otoczeniu sfotografowaliśmy nasze meble, zestawiając nowoczesne wzornictwo z dziedzictwem artystycznym. Nasze produkty wchodzą w dialog z monumentalnymi mozaikami, ich minimalistyczne formy spotykają się z teksturą historii. Mozaiki Kazimierza Gąsiorowskiego korespondują z projektami Krystiana Kowalskiego, Christophera Noblesa i Alejandro Valdesa, pokazując, że dobre projektowanie jest ponadczasowe. To spotkanie dwóch pokoleń projektantów, których łączy troska o znaczenie i trwałość wyrobów.